اسپوندیلوز گردن یک اصطلاح کلی برای ساییدگی ناشی از افزایش سن و عوامل دیگر در ستون فقرات گردنی است که می تواند منجر به درد گردن، سفتی گردن و سایر علائم شود. گاهی به این حالت آرتروز یا آرتروز گردن می گویند.
می توان گفت اسپوندیلوز گردنی آسیب طبیعی غضروف، دیسک، رباط ها و استخوان های گردن است. علائم اصلی شامل درد یا سفتی گردن است. مراجعه به کلینیک های ارتوپدی و درمان های ارتزی، فیزیوتراپی؛ یخ، گرما، ماساژ گردنی نرم و داروها اولین رویکردهایی هستند که باید آزمایش شوند. موارد شدیدتر مانند فتق دیسک، خارهای استخوانی یا تحت فشار قرار گرفتن اعصاب، با تزریق یا جراحی درمان می شوند.
تغییرات در ستون فقرات گردنی شما بخشی طبیعی از پیری در نظر گرفته می شود. ستون فقرات گردن احتمالاً در دهه 30 زندگی شما این روند فرسودگی را آغاز می کند. در سن 60 سالگی، تقریباً از هر 10 نفر، 9 نفر مبتلا به اسپوندیلوز گردنی هستند.
سن بالا، اولین عامل برای اسپوندیلوز گردن است. علاوه بر سن، در صورتی که:
ممکن است شما آرتروز گردنی داشته باشید و حتی آن را ندانید. معمول است که هیچ علامتی مرتبط با این بیماری نداشته باشید. علائم معمولاً عبارتند از:
در ابتدا بهتر است به یک کلینیک ارتپدی مراجعه کرده و توسط پزشک مربوطه معاینه شوید. پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای یافتن علت گردن درد یا سایر علائم شما انجام می دهد. علائم شما و شدت آنها سرنخ هایی را به دنبال دارد که نشان می دهد ستون فقرات گردنی شما تحت چه میزان فشار می باشد. در طول یک معاینه فیزیکی، پزشک شما ممکن است موارد زیر را بررسی کند:
گاهی اوقات، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند آرتروز گردن را تنها با یک معاینه فیزیکی تشخیص دهند. در مواقع دیگر، آنها ممکن است آزمایشاتی را برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنچه ممکن است باعث علائم شما شده باشد، درخواست کنند.
اسپوندیلوز یا آرتروز گردن همیشه علائمی ایجاد نمی کند. بدون علائم، ممکن است به هیچ وجه نیاز به درمان نداشته باشید. هنگامی که بیماری شما علائمی را ایجاد می کند، درمان های محافظه کارانه موثر واقع می شوند. راه هایی که پزشک شما ممکن است توصیه کند:
فیزیوتراپی: علائم شما ممکن است با تمرینات و کشش های خاص تسکین یابد. فیزیوتراپی بر کشش و تقویت عضلات و بهبود وضعیت بدن تمرکز دارد. ممکن است این حرکات کششی را در خانه انجام دهید یا به کمک فیزیوتراپیست در کلینیک نیاز داشته باشید. پزشک شما بر اساس علائم و شرایط فردی به شما توصیه می‌کند که چه مدت و چند بار باید این تمرین‌ها را انجام دهید.
داروهای خوراکی: بسته به میزان درد شما، یک پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی با نسخه یا بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم را توصیه کند. شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین می توانند اسپاسم عضلانی را درمان کنند.
همچنین میتوانید در کلینیک ارتوپدی فنی آتل، بدون درد و جراحی، عارضه ی خود را درمان کنید. جهت دیدن ویدئو های رضایت و قبل و بعد درمان، می توانید به اینستاگرام ما و کانال آپارات ما سر بزنید.